Murat Menteş
05/24 | Şiir
“Nuh, sana diğerleri inanmayacak asla
İnanmasınlar bırak, zerrece tasalanma
Zalimler için bize boş yere sual sorma
Çünkü onların hepsi boğulacak tufanda.”
[Kur’an, Hud Suresi, 36-37. ayetler]
Nuh Nebi’den kalma bir gemi maketi
7 bin yıl beklemekten köhnemiş beni
Gözyaşlarımla dolu referans havuzunda
Issızlık sathındaki metruk vasıta
Sükunet sızdırıyor unutuş sularına
Nuh Nebi’den kalma bir gemi maketi.
Tufan deterjanıyla dünyayı yıkamış ve
Asmıştı galaksiye, kıble rüzgarlarında kurusun diye
Muhalefet etmeyi istemem Nuh Nebi’ye
Zira varmadı hâlâ ihtimal dalgaları, kesinlik sahiline
Hendeseyle gazabı mezceylese de
Boğulmuştum ben zaten tufandan önce
Muhalefet edecek hâlim yok peygambere.
Mazi rulosundaki hayalet gemi
Kaptanın kim senin ha, anonim bir melek mi?
Her kaderde bir tufan ve mahşer titreşimi
Neyiz biz? Dalgaların ötelediği
Birbirini kaybetmiş bir çift Siyam ikizi
Yatıştır, teselli et, hiç yoksa avut beni
İstikbal dumanında tüten hayalet gemi.
İkinci şans bana da Nuh Nebi’nin mirası
Hayat öpücüğüyle bulaşan şu hastalık
N’olurdu ilk aşkımı unuttursaydı
Kırk senedir sürüyor bu geri sayım
Şiirle gençliğimi geri alamam artık
İkinci şans, öpücük misali buharlaştı.
Takdir-i ilahiyle emr-i hak arasında
Hatırlatır tufanı rutubet bana
Bedduası tutmamış fakat nazarı değmiş
Tüm eski dostlarımdan ‘dislike’ alırım
Ezelî gıdıklanış, ebedî tedhiş
Takdir-i ilahiyle emr-i hak arasında
Neden şiir yazar ki aksakallı romancı?
Nuh’u gemi yapmaya iten sebeple aynı.