Romancı ile edebiyat eleştirmeni arasındaki ilişkiyi bir köle efendi diyalektiğine yerleştirdiğimizde bu boyut eleştiriyi ve kurmacayı nasıl tahrif eder? Burada tahrifatı bir tür poiesis, büyülü bir işlem ya da kurtarılmaya değer malzemenin işaretlenişi biçiminde de düşünmeli.

Mehmet Arşimet [Lukács'a göre] fetişleşmiş dünyadaki birey, gerçek anlamın onu diğer insanlara, topluma bağlayan sayısız bağda olduğunun...

Theodor W. Adorno ... şeyleşmiş bilimsel bilincin kendi konusu yerine arzuladığı şey, toplumsal bir şeydir: böylesi bir bilincin,...

M. Ertan Kardeş (...) kuruluş ânını unutmayan, anısını sürekli mevcut tehdidi savuşturmak adına zihinlerde tutan bir devlet, gücünü ne...