Bizim çağımız, dışlanmışların halkını kökten biçimde elemek suretiyle, halkı bölen yarılmayı doldurma yönündeki -yatıştırılamaz ve yöntemsel- bir teşebbüsten başka bir şey değildir.

Halk, nüfus kitlesi değildir: Halk bir inşadır. Halk yoktur, söylemlerle ve eylemlerle bina edilir. Occupy, Arap Baharı, Öfkeliler, Atina’daki Syntagma meydanı, kağıtsızlar hareketi, bunların hepsi anonimlerden oluşan belli bir halk imal eder. Ve bu halk demokrasinin halkıdır.

Arşivler işte böyle, bu yer tayininde, bu ev hapsinde yer bulur. Konut, arşivlerin ev hapsinde tutulduğu bu yer, özelden kamuya kurumsal geçişi belirtir ama bu her zaman gizliden gizli olmayana geçiş anlamına gelmez. Bir ev, Freudların son evi bir müze haline geldiğinde olan da budur: bir kurumdan diğerine geçiş.

Alacakaranlık, sürgün-içinde bir metindir. İmkânlarla beraber ihtimallerin azaldığı bir dünyanın çemberine alınmıştır. Modern/kapitalist kent yaşamı, her geçen gün görünümünü temellerini sarsmayacak düzeyde değiştirmektedir. Kapitalizme içkin çelişkinin bir parçasıdır bu(...)

"dünyada şimdiye kadar yapılan mal paylaşımının adaletsiz olduğu; mülkiyetin adil olmayan temellere dayandığı sürekli tekrarlanmıyor mu? Ve sizce de bu tür görüşler kök saldığında, neredeyse her yere yayıldığında, kitlelere derinlemesine nüfuz ettiğinde er ya da geç, ne zaman, nasıl bilmiyorum ama er ya da geç en korkunç devrimleri getirmesi gerekmez mi?"

Gökhan Yavuz Demir Anlatının krizine dair uzun ve hayli eski bir hikâye var. İmajlar karşısında sözün geri çekilmesinden teknoloji,...

Platformlar, kızgın olduğumuzda içerik üretmek için daha fazla zaman harcadığımızı, bulut sermayesi sahipleri için ücretsiz bulut sermayesi ürettiğimizi keşfetti. Yani algoritmalar konuşmalarımızı zehirlemeye hazır. Bu demokrasilerimiz için son derece zararlı çünkü fikir birliği bulut sermayesi için sahiden kötü. Bunu istemiyor.

Gökhan Yavuz Demir “Artık prensten değil, onun biçimlendirdiği tebaadan, II. Wilhelm’den değil, tanık Hessling’den söz edeceğim. Siz onu...

Ivan Illich Hırvat-Avusturyalı katolik bir rahip olan Ivan Illich (1926-2002), başta eğitim, tıp, iş hayatı olmak üzere, hayatın temel...

Cana Bostan Unutuş ve hatırlamanın doğruluk bölgeleri ni bir araya getiren, unutmaya uygun mesafedeki tek hatırlama türü ise, zaman...

Georges Didi-Huberman Ayaklanma, başkaldırı, isyan: Öfkenin ateşi, şenlik ile şiddet arası, neşe ile hınç arası öngörülmedik bir olaya...

David Polansky Machiavelli’nin modern dünya diye düşündüğümüz şeyi yaratmaya yönelik entelektüel projesi, sonraki düşünürlerin bunu...

Semin Güven Mahito’ya kendi emeğiyle kurması teklif edilen, uçsuz bucaksız, rengarenk, iyilerin hep kazandığı dünyalar ile gerçekten can...

Mehmet Arşimet [Lukács'a göre] fetişleşmiş dünyadaki birey, gerçek anlamın onu diğer insanlara, topluma bağlayan sayısız bağda olduğunun...

Raymond Geuss Müdür, hapishanenin müdürüdür; papaz hapishanenin papazıdır ve daha önemlisi, hapishane de hapishaneden başka bir şey...

Orçun Güzer Ölümün beslediği bu imgelem, yaşamın efendisi rolüyle ölüme sebep olanların önüne, örtbas etmeye çalıştıkları ölümü...

Akal için demokrasi özü gereği zaten süreklidir. Kesintiye veya bir sınıra maruz kaldığında, demokrasi demokrasi olmaktan çıkar. Bu noktada “sürekli” sıfatı, kitapta sıkça geçen bir diğer sıfat olan “sınırsız”da anlamını koyulaştırır.

M. Ertan Kardeş (...) kuruluş ânını unutmayan, anısını sürekli mevcut tehdidi savuşturmak adına zihinlerde tutan bir devlet, gücünü ne...

Utku Özmakas Dünyaya açılmak, onunla kucaklaşmak isteyen filozofun bir genç seyyah olarak portresi, dünyayı görüp tanıyacak ama kendi...